مــی گــویـند:

                           هـر قطــــره بارانی که بـر زمیـــن می بـارد،

                 فـــرشته ای وظیـــفه دارد که آنـــرا بگــــیرد و در لحـــظه ای

                                           معیـــن،

                        درســـت در مکـــان تعیـــن شده بگـــذارد !

                 هــر کدام از ایــن فــرشـته ها در طول عمـــر جاودان خود،

                فـقــط "یـــک" بار این روزی یا شانس نصیـبش می شود که

                    چنیــین ماموریتی داشتـه باشد و به زمــین سفــر کند

                                 و از ما و زمــینمان، دیدن !

                   آیا میدانیم چند سال است بر روی زمین باران می بــارد؟

                          آیا میدانیم هـر بار چند قطــره باران می بارد؟

                         آیا درک می کنـــیم خداوند چقــدر فرشــته دارد؟

                        دیده ای وقتی که قطــره بارانی دقیق بر گـونه ات

                           یا محلی از بدن "تـو" می نشـیند چه شادی؟

                                    هر گـــاه باران می بارد....

                         بهـــترین خودت باش و بگذار آنها که می آیند،

                               بهــترین داستان ها را برای آنان که

                        آمدن نصیبشان نیست،از تو و زمین تو بگویـند..

                                           آفــــریدگارا..

                           به تعـــداد قطرات باران "دوســــتت دارم"

در زنــــدگی تـلاش مـی کنـــــیم کـه رو به جلـــو حرکــت کنیــم..

                و زمیــــــن امــا نــا جـوانمـــــردانـه دوار اســـت..

                          برای رهـــایـی ، راهــــی جـــز آســـمان نیـــست

یه وقتایی باید گفـت:

                       حــمــــاقـت کـــن عـــزیــزم ..
 
             ایـن تـنـهـــا راهــیســت کــه مـی تــوانـی نــشــانــم دهــی
      
             بــیــن قـلــب مــن و فــــکـر تــو
                     
                      چــقــدر فــاصــلــه اســت !
 

تـنـها راهی کـه هســتی می توانـد بـه تجــربـه بیـاموزد خطــا ست
 
         و دیــوانـگی یــعــنـی :
    
                تـکــرار خـطـا و انـتــظـار نـتـیــجــــهء مـتــفـاوت داشــتن
 
       و من هنـوز هم دیـوانـه وار اعــتـمـاد می کـنـم ...
 
       می تـرسـم از دیـوی کـه این دیـوانگـی ها درونم ساخـته!
 

تـو صـورت بـعـضـیا بـایـد فـریـاد زد
 
        مــرغ هـمـســایـه غـاز نـیـســت لـعـنــتـی ..
 
       تـخـم طـلا هـم نـمی زاره ...
 
               خـوبـه کـه قـدر کـسـی رو کـه داری بـدونی
              
                  "امــا قـبـل از ایـنـکــه تـنـهــا بـشـی"
 

تن تو نازک و نرمه مثل برگ
        تن من جون میده پـرپـر بزنه زیر تگرگ
                      دست باد پـر میده برگُ رو هوا

                           اما من موندنیم تا برسه دستای مــرگ

                                                      نفســــم این خـاکه
                                                         خون گـرمم پـاکه

   من از تبار پاک آریایی
   قشنگ ترین قصیدهء رهـایی
   هوای عشق تازه نیست تو رگـهام

                           تـن نـمـیـدم بـه رنـگ کـهــربـایـی ..

                                                                  خــــدایــا
 
                               تـو تـنـهـــا کـسـی هـستـی کــه مــی شــه عــاشـقش بـود
                           و
                                   بـه ایــنـکـه بـا دیـگــران هـم بـاشـه "حـســادت" نـکــرد

می بــــــــــینی که
دســت و دلم بــه زنـــدگی نمــی رود
       لبـــخندم فریــــاد میزند "دروغـــــــم"
چشـــــــمهایم این ســو آن ســو می کـــننـد امــا
ســوئی برای دیـدن نـدارند
نــگو که نمی دانی اینــها عوارض ندیــدن لبـــخند توسـت ..

دلــتنگ تر از همـــیشه است
دفـــتر تنــهایی تو
دخـــتر تــنهایی من
                فـــردا تو را صدا میکند
فـــریاد روزی دوبــاره است
که هـــنوز چشـــمانش بدنبــال باتـو بودن نشـــســته ...

                       می رسد روزی که ...
                                     خستگیهایت را در آغوش میگیرد
                                      روزی که تو را از بدو تولــــدت تا اینجا دعوت کــرده
                      روزی که بی تو بــودنها را معنــا نمیکرده
                       و تو آرام  آرام ..
                      همهء کودکیــهایت را نصیــبش میکنی

                                   
           کسـی را سیـر میخواهم به بیداری شبـی دیـدن
                                                        در آغوشش بگــریم تا سحــرگاهی به بوسیدن
           کسـی را دیر هنگام انتـــظاری میکشــم آید
                                                        گـذارم دسـت در دسـتش به رسم عشـق ورزیـدن

           بیـا بگشـای درها را که بگـشایم پــری دیگـر
                                                        چـه بگـشودن،چه بگـشودن،که میگیرم پـری از سر
           چه تنـهایم،چه محتاجم،مــرا انگـار میدانی
                                                         به آوازی بیـا تا باز با ســـازی شــوم پــر پــــر

           بـیا درب قفـس را باز کن تا راز بگـشایم
                                                          بیــا پــرواز میخواهم به پروازی بیـاسـایم
           بیـا در شعــر من پرواز کن،آغــاز کن با من
                                                         بهــشتی ساختم در شعــر،می آیی و می آیـم ..